Cukrzyca typu II i I

W Polsce coraz więcej osób zapada na cukrzycę typu II nazywaną insulino niezależną.

Przyczyny: niewłaściwy styl życia, złe nawyki żywieniowe, brak aktywności fizycznej, nadwaga, otyłość, palenie papierosów, nadużywanie alkoholu, nadciśnienie
Objawy: wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, wysokie stężenie cukru we krwi, chudnięcie mimo normalnego apetytu i diety, zmęczenie, senność, osłabienie widzenia, drażliwość, apatia, łatwe powstawanie siniaków, wolne gojenie się ran, nawracające zapalenie skóry, dziąseł i pęcherza moczowego, mrowienie lub przejściowa utrata czucia u nóg
- u mężczyzn, zaburzenia erekcji
- u kobiet, przewlekłe zapalenie pochwy.

Objawy cukrzycy typu I nazywaną insulino zależną:
duże pragnienie, spory apetyt, osłabienie, senność, zamazane lub podwójne widzenie, utrata wagi, częste oddawanie moczu.

   Jeżeli zauważymy u siebie takie objawy, a jesteśmy obciążeni genetycznie, musimy zgłosić się do lekarza. Zmierzyć poziom cukru we krwi.
Prawidłowy poziom cukru - od 70 - 99mg/dl
Nieprawidłowy poziom cukru - od 100 - 125 mg/dl

   Jeśli badania wykażą, że mamy cukrzycę typu II lub I, należy zgłosić się do diabetologa, który poprowadzi dalsze leczenie.
Dieta: regularność posiłków, tyle samo kalorii każdego dnia, odpowiednia porcja posiłków, różnorodność diety, unikanie cukrów prostych, unikanie tłuszczów zwierzęcych, dieta bogata w witaminy i minerały, unikać smażenia i pieczenia.

   Z cukrzycą można żyć normalnie, należy przestrzegać diety i zaleceń lekarza. Cukrzyca nie boli, rozwija się podstępnie, u każdego rozwija się inaczej. Jest chorobą na całe życie. Szybko wykryta i prawidłowo leczona, nie powoduje groźnych powikłań. Nie leczona, uszkadza nerki, wzrok, serce i mózg.
Beata Prasałek, Poradnik Zdrowia. pl

JCH