Ajanta

   Mała wioska w Indiach w stanie Maharasztra, na terenie dawnego księstwa Hajderabadu. W jej pobliżu pomiędzy II wiekiem przed naszą erą, a VII wiekiem naszej ery, mnisi buddyjscy wykuli w skałach 30 jaskiń, w których powstały świątynie i klasztory buddyjskie. Wszystkie obiekty są niezwykle pięknie zdobione rzeźbami i freskami, a do dzisiejszego dnia zachowały się w bardzo przyzwoitym stanie. Ajanta znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

   Za panowania cesarza Aśoki, dzięki jego wielkiemu wsparciu, nastąpił gwałtowny rozwój buddyzmu. Zaczęły wtedy powstawać pierwsze, typowe dla wczesnego etapu rozwoju tej religii budowle: kute w litej skale jaskinie-świątynie będące miejscami zgromadzenia mnichów. Dawały one im odosobnienie i spokój, w którym oddawali się medytacji. Najstarsze z jaskiń Ajanty, datuje się na II wiek p.n.e.

   Jaskinie wykute są w skale, wzdłuż rzeki Waghory. Turystów jest tu całkiem sporo, jak na odległość od najbliższego większego miasta (tzn. takiego z lotniskiem), ale całkiem łatwo można nie wchodzić im w drogę, bo jaskinie rozciągają się na sporej przestrzeni. Całość można zwiedzać z przewodnikiem. Same jaskinie robią piorunujące wrażenie. Ogrom detali, z jakimi oddane zostały naścienne malowidła: epizody z życia Buddy Gautamy oraz wcześniejszych jego wcieleń, mnogość postaci boddhisatvów, natłok szczegółów na pokrytych zębem czasu dziełach.

   Odwiedzając jaskinie Ajanty ma się jednak wrażenie obcowania z czymś, co powstało z powodów dzisiaj już chyba zupełnie niezrozumiałych. Kompleks był siedzibą mnichów więc celowo powstał w znacznej odległości od siedzib ludzkich. Wszelki kunszt i praca włożone w stworzenie tego dzieła powstało bez szukania poklasku lecz jako hołd wobec wierzeń jego twórców czy sponsorów. Kiedy minęły czasy świetności buddyzmu w Indiach, jaskinie popadły w zapomnienie i pochłonęła je dżungla. Dopiero początkiem XIX wieku zostały odkryte przez brytyjskiego oficera polującego na tygrysy.

   Warto dodać, że udostępnione dzisiaj do zwiedzania jaskinie, są wciąż celem pielgrzymkowych wizyt buddystów z różnych stron świata. Nietrudno spotkać wyznawców wszystkich żywych dzisiaj nurtów, praktykujących tam swoje wierzenia.

MT