Wiersze laureatów konkursu literackiego

Słoneczny kwartet

 

Na osi czasu nastaje wiosna

oczekiwana, wyglądana;

prześwity w chmurach

niecą pierwsze blaski.

 

Ruszyło pęcznienie pąków,

drzewa otwierają sezamy liści,

wesela ptasie plotą pieśni

ze szczebiotów.

 

Natura trudzi się odnową.

 

To właśnie teraz

tają serca, rodzi się uśmiech

darowany sobie nawzajem

bezwarunkowo.

 

*

 

Słońce jest ciepłem, które koi,

światłem, które płonie;

żaden promień nie idzie na marne.

 

Słoneczna kurzawa lata,

pełna sytości i swobody

wszelkie cienie znosi,

ożywczym stając się pokarmem.

 

Już dłoń splata się z dłonią,

oczy przebaczają łatwiej,

słowa nie ranią a goją.

Tęsknota łączy dróg rozstaje.

 

Cóż nas trzyma przy życiu

jak nie miłowanie?

 

*

Dziękujemy ci jesieni za ten bal liści,

za każdy skrawek pogodnego nieba.

Za ten porządek inny – wrzosami kapryśny

z zadumą w drzewach.

 

Losy człowiecze się plączą,

czasem jest tak, albo tak.

Ktoś się potknął zagubił,

oberwał z nawiązką,

jest sam.

 

Wówczas, ten jeden promień,

gdy się go przeznaczy dla niego,

pochyli się nad upadkiem,

odprowadzi do brzegu.

 

*

I oto nadchodzi zima,

insolacja zmierzcha,

odpoczynek przyrody trwa bezlistny.

 

Ale promienność jest żywa,

chowa się w duszy człowieka,

wciąż iskrzy.

 

Z tej energii czerpie słońce,

syci się dobra zarzewiem,

by znów rozpalić się na wiosnę,

przedziwną magią – odrodzeniem.

 

Autorką wiersza, który zajął I miejsce w konkursie literackim pt. „To niesamowite, co jeden promień słońca może zrobić dla człowieka” jest Pani Liliana Szczepańska.

 

Co w Tobie kocham

 

Co w Tobie kocham?

Niech pomyślę,

Może Twój uśmiech, a może Twe spojrzenia?

Nie to za mało.

Może kocham Twe usta,

A może Twoją piękną duszę?

Nie to ciągle niewiele.

Jest jednak w Tobie coś niezwykłego,

Coś magicznego, co przyciąga mnie do Ciebie jak magnes.

Teraz już nie wiem, że kocham w Tobie tę właśnie magię,

Której oprzeć się nie potrafię.

Autorem wierszy, które zdobyły II miejsce w konkursie literackim pt. „To niesamowite, co jeden promień słońca może zrobić dla człowieka” jest Pan Janusz Zielniewicz.

 

Dla M  -  nostalgia

 

Otuliłem się kołderką

utkaną z mgły jesiennej,

chłodną, taką białą

o nieprzeniknionej dali.

Ktoś mi zabrał słońce,

ciepło, jego blask

i jest smutno już,

nieprzyjemny czas

 Drzewa barwy zmieniły,

 pokryły się zaschłym listowiem,

więc odejdzie wkrótce

to życie jak miniony czas.

Smutno jest mi samemu

patrzeć w siną dal,

ale lata życia

mają też swój czas.

Już nie myślą o tym,

że mam tyle lat,

lecz chciałbym oglądać

radośniejszy świat.

Z mojej perspektywy

nie widzę nadziei

na zmianę tego jestestwa

i zbliża się kres oglądania świata

Chciałbym móc jeszcze

spojrzeć na przeszłość,

co tak bujnie kwitła,

ale się ktoś zawziął…

Abym odchodząc był sam

w tym chłodnym puchu

utkanym z jesiennej

mgły zapomnienia.

Autorem wierszy, które zdobyły II miejsce w konkursie literackim pt. „To niesamowite, co jeden promień słońca może zrobić dla człowieka” jest Pan Janusz Zielniewicz.

 

K L U C Z

 

Zgubiłem klucz,

Klucz do mego domu.

Nie mam też możliwości zadzwonić.

Nikt nie odbierze tego telefonu,

Nikt nie chce ze mną rozmawiać.

Zgubiłem swe życie,

Ale nie teraz, bo dawno, dawno temu.

Dziś jest za późno.

Dziś nic już nie wróci czasu,

Który wyciekł między słowami.

I tylko w wyobraźni

Widzę obraz życia, życia straconego,

A wszystko przez ambicje.

Stracone chwile, spędzone z Tobą tak sam na sam.

Stracone również westchnienia, pocałunki.

Stracone ciepło Twojego ciała i chwile intymne.

 

Zgubiłem klucz – nie tylko całe życie umknęło,

Chociaż wiedziałem gdzie szukać .                           

Nikt mi nie pomógł, a życie uchodzi,

Jak powietrze z balona ja zaś pozostaję w rozterce,

Niepocieszony w rozpaczy.

Zgubiłem klucz…

 

Autorem wierszy, które zdobyły II miejsce w konkursie literackim pt. „To niesamowite, co jeden promień słońca może zrobić dla człowieka” jest Pan Janusz Zielniewicz.

 

Deszczowa pogoda                                               

Pada deszcz i siąpi sobie

Na podwórzu, na ogrodzie

I na dachy i na drzewa

Wszystko równo świat polewa.

Ptaki gdzieś się pochowały

Chronią swoje piórka.

Muszą o nie dbać  i troszczyć się,

Bo nie mają drugiego garniturka.

Cały świat jak zapłakany

Brak uśmiechu słońca,

Ale to się wkrótce zmieni,

Bo nie może padać bez końca.

Kiedy to się stanie

Wyjrzy  słońce i zaśpiewa ptak.

Wtedy innymi oczami

Popatrzymy na świat.

Tak się dzieje, tak się zmienia

Cały świat dookoła

I dla ludzi i dla zwierząt

To jest normalna szkoła!!!

Autorką wierszy, które zdobyły III miejsce w konkursie literackim pt. „To niesamowite, co jeden promień słońca może zrobić dla człowieka” jest Pani Bożena Waliszka.

 

Letni  poranek

                                      

Słońce jakby zbudzone ze snu,

Chyba stara się przypomnieć, czy ma świecić tam – czy tu.

Raz chowa się za chmurę, to znowu wygląda ciekawie,

Jakby chciało się dowiedzieć - co tam piszczy w trawie.

Ptaki się budzą i zaczynają śpiewać, każdy na inną nutę.

Dla nas nie jest ważne – czy to ptaki dorosłe, czy świeżo wyklute.

W pierwszych promieniach słońca zaczyna rozbrzmiewać ptasia muzyka.

Bez instrumentów i dyrygenta, nikt w to nie wnika.

Bez sali koncertowej i świateł jupiterów to scena wszechobecna służy do Bożych celów.

Ten letni poranek, jak perła wśród  drogich kamieni pokazuje nam świat

W blasku słońca, bez żadnych cieni.

W loży honorowej siedzi człowiek  z racji swoich powinności i pochodzenia,

Jako główny zarządca i właściciel wszelkiego stworzenia!

Swarzędz, sierpień 2021 r.

Autorką wierszy, które zdobyły III miejsce w konkursie literackim pt. „To niesamowite, co jeden promień słońca może zrobić dla człowieka” jest Pani Bożena Waliszka.

 

Promień słońca

Jedno słońce, jedna planeta ziemia,

A  na niej my zwykli ludzie

Ze swoimi potrzebami  i marzeniami,

Jak gdyby zawieszeni między dwoma światami.

Słońce to cud nad cudami, każdy promień  słońca  to życiodajna moc,

 Siła, która każe żyć, wzrastać i cieszyć oko człowieka

Od początku jego istnienia, aż do końca,

Niezależnie jak długa ścieżka życia go czeka.

Gdy przychodzi noc, cała przyroda jakby zamiera

Zapada w sen i odpoczywa po trudach dnia.

Ale gdy przyjdzie ranek jak czarodziejską różdżką…

Promień słońca podrywa wszystko do życia,

Napełnia energią i zobowiązuje do bycia.

Każdy człowiek, gdy rano otwiera oczy

Odruchowo spogląda w okno i pragnie,

Aby to promień słońca jako pierwszy go przywitał,

Ogrzał swym ciepłem, uśmiechnął się i o zdrowie zapytał.

Jaka to siła potężna, niezmierzona i nie obliczona.

Cóż mógłby zrobić człowiek zapatrzony w swoje mądrości i

Umiejętności, gdyby nie było słońca?

Bardzo niewiele. Mógłby uklęknąć i płakać  bez końca!!!

Swarzędz 10.2021 r.

Autorką wierszy, które zdobyły III miejsce w konkursie literackim pt. „To niesamowite, co jeden promień słońca może zrobić dla człowieka” jest Pani Bożena Waliszka.